Die feitelike gegewens van hierdie eg-menslike verhaal is ontleen aan die Ferreira-stamregister, saamgestel deur Emmarentia Ferreira van Jeffreysbaai en Janet Melville van Port Elizabeth, asook Stamvader Ignatius Ferreira en sy naverwante wat in 1997 deur prof. O.J.O. Ferreira gepubliseer is – Red.
Afdruk van 'n antieke kaart wat die ligging van Lissabon en Alcantâra aantoon |
Die stamvader van die meeste Ferreiras in Suid-Afrika, Ignacio (later Ignatius) Ferreira, is in 1695 in Portugal gebore. Hy was die seun van Manuel Ferreira en Antonia Francisca van Alcantâra, Lissabon. Ferreira beteken ‘smid’ of ‘hoefsmid’.
Die stranding van die Chandos? |
Hy het besluit om maar in die Kaap aan te bly en het as soldaat by die Vereenigde Oost-Indische Compagnie (VOC)-halfwegstasie in diens getree.
Anna de Koningh |
Kort voor lank het Ignatius en ‘n Hugenote-dogter, Marthe Terblans/Terreblanche (gebore 1717), vir mekaar begin ogies maak en wou opsluit trou. Haar pa was egter hewig teen die huwelik gekant en het geweier om sy toestemming daarvoor te gee. Die rede, so word gespekuleer, was omdat Ignatius ‘n Rooms-Katoliek was en die Terreblanche'e, Protestante. Die twee verliefdes het nietemin twee kinders gehad wat buite die eg gebore is.
Ten einde raad het Ignatius die Protestantse geloof aangeneem, dog Marthe se pa wou steeds nie bes gee nie. Hulle het hulle uiteindelik tot die goewerneur gewend wat die nodige toestemming verleen het. Hulle is op 6 November 1735 op Stellenbosch getroud.
Ignatius word in 1737 ‘n vryburger en ontvang die leenplaas, De Hartebeest Kuyl, naby Mosselbaai, in erfpag. In 1748 word dit sy eiendom. Volgens Emmarentia Ferreira het die Ferreiras hiervandaan, via die Langkloof, die hele land vol versprei.
Vuurmeganisme van 'n snaphaan |
Ignatius Ferreira is op 24 Augustus 1772 in die omgewing van Mosselbaai oorlede.